အတၱလႏၲိတ္ႏွင့္ ပစိဖိတ္ၾကား

Disneyland ရဲ႕ အလွအပဟာ ေခတ္မ ီနည္းပညာေတြနဲ႕ စိတ္ကူး အိမ္မက္ကမၻာကို ဖန္တီးထားတာ ျဖစ္ေပမယ့္ အသက္၀င္ေအာင္ ဖန္တီးထားတဲ့ အ႐ုပ္ေတြကေတာ့ အသက္ပါပဲ။
စြန္႔စားခန္း ေလွစီးၿပီး အေမဇံုေတာနက္ထဲ ေလွ်ာက္သြားရတာမ်ဳိး ဆိုရင္ ေလွေပၚက ျမင္ရသမွ်ဟာ အ႐ုပ္ေတြ ဆိုတာ သိေပမယ့္ ဘြားခနဲ ေပၚလာတဲ့ ေရျမင္းနဲ႕ ၀ူးခနဲ ေရေဆာ့လိုက္တဲ့ ဆင္ေပါက္ေလးေတြကို ေတြ႕ရတာ အစစ္ေတြ ေတြ႕ရသလို ထိတ္ခနဲ ျဖစ္မိျပန္တာပါ။ ကေလးႀကိဳက္ အ႐ုပ္ေလးေတြကို ကေလးႀကိဳက္ ပံုစံအတိုင္း လူႀကီးအရြယ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားပံုကိုက ခ်စ္စရာပါ။

Epcot Theme Park ဟာ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေပါင္းစံုရဲ႕ အထင္ကရ ဗိသုကာလက္ရာနဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈေတြကို ျပထားတဲ့ ေနရာပါ။ လိုက္ပို႕ေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ၀င္းမင္းသူက အေထြေထြကု သမားေတာ္ႀကီး ဆိုတဲ့ ဘ၀ကို ခဏေမ့ၿပီး ကိုယ္နဲ႕အတူ ကေလး တစ္ေယာက္လို လိုက္ေပ်ာ္ေနခဲ့တာ ျမင္တဲ့အတိုင္းပါပဲ။ လက္ေတြ႕ဘ၀ထဲကေန ခဏေလး ထြက္ေျပးခဲ့တဲ့ ေန႕ရက္မ်ားဟာ Disneyland ရဲ႕ ေဖ်ာ္ေျဖမႈေၾကာင့္ ၿပီးျပည့္စံုခဲ့ပါတယ္။

အစၥလာမ္ ကိုးကြယ္တဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ခုရဲ႕ လူေနအိမ္ခန္း ပံုစံတူကို ျပထားတာပါ။ ျပတင္းတံခါးေပၚက လက္ရာနဲ႕ သဲနာရီေလးကို သေဘာက်မိပါရဲ႕။

Disneyland ရဲ႕ ၀န္ထမ္းေတြက လမ္းေဘး ျပဇာတ္ေလးေတြ လိုက္ကျပ အသံုးေတာ္ခံရာမွာ ဧည့္သည္ေတြကိုပါ ပါ၀င္ေစတာဟာလည္း ပိုၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ ရသလို အသက္၀င္လွပါတယ္။ သူတို႕ေတြကလည္း ရွက္တာေတြ ဘာေတြ ျဖစ္မေနဘဲ အလိုက္သင့္ ဆိုသလို ပါ၀င္ေပးတတ္ၾကပါတယ္။ ဘယ္ကိစၥမ်ဳိး မဆို ပူးေပါင္း ပါ၀င္ေပးရမယ္ ဆိုတာ သူတို႕ရဲ႕ အေလ့အထပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

Disneyland မွာ ဖန္တီးထားတာေတြဟာ သိပံၸလြန္ စိတ္ကူးယဥ္လြန္ ဆိုတာမ်ဳိးေတြခ်ည္း မဟုတ္ဘဲ စိမ္းလန္းလြန္းတဲ့ သဘာ၀အလွအပေတြလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။

ေနာ္ေ၀းႏိုင္ငံမွာ ေတြ႕ရတတ္တဲ့ ေရွးေဟာင္း Church တစ္ခုရဲ႕ ပံုစံတူပါ။ ေတြ႕ရခဲတဲ့ ပံုစံျဖစ္႐ံုမက ကိုယ္တို႔ဆီက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ေခါင္မိုးေတြနဲ႕ အတန္ငယ္ ဆင္ေနတာကလည္း စိတ္၀င္စားစရာပါ။

Lego အတံုးေလးေတြနဲ႕ဆက္ၿပီး ပံုေဖာ္ထားတဲ့ ေခြးနဲ႕အ႐ုပ္ေတြပါ။ ေလးေထာင့္တံုးေလးေတြနဲ႕ မ်ဥ္းေကြးေတြကို ပံုေဖာ္ရတာ မလြယ္ေပမယ့္ အဲဒီလို ပံုေဖာ္ထားတဲ့ အ႐ုပ္ေတြက အဲဒီဆိုင္နားမွာ ေအာတိုက္ပါပဲ။ ကေလးေတြနဲ႕ မိဘေတြလည္း ဆိုင္ထဲမွာ ေျခခ်င္းထပ္ေပါ့။

Walt Disney နဲ့ သူ႕ဇာတ္ေကာင္ေလးေတြေပါ့။ လူေတြကို ေပ်ာ္ေစခ်င္သူရဲ႕ အေတြးနဲ႕အေရးေတြေလ။

Walt Disney ဟာ အဲဒီလိုအေနအထား ေရာက္ေအာင္ အေတာ္ႀကီး ႀကိဳးစားခဲ့ရတာပါ။ ပထမပိုင္း သူ ေရးခဲ့တဲ့ ဇာတ္ေကာင္ေတြကို လက္မခံခဲ့ၾကဘဲ မစ္ကီေမာက္စ္က်မွ လက္ခံခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

Believe it or not ျပတိုက္ေပါ့။ အိမ္ကို ေဆာက္ကတည္းက အဲဒီလို ပံုစံျဖစ္ေအာင္ ေဆာက္ထားတာေလ။ ယံုခ်င္ယံု မယံုခ်င္ေန ဆိုတဲ့ ျပကြက္ေတြ ျပေနတယ္ ဆိုေပမယ့္ ၀င္မၾကည့္ျဖစ္ပါဘူး။ Disneyland ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္း မဟုတ္ဘဲ ကိုယ္တို႔တည္းတဲ့ ဟိုတယ္နားမွာ ေတြ႕ရတာပါ။ MGM Studio ကေတာ့ Disneyland ရဲ႕ သမိုင္း တစ္စိတ္ တစ္ေဒသလို႔ပဲ ဆိုရမွာပါ။ အခုေနာက္ပိုင္း ကာတြန္းဇာတ္ကားေကာင္းေတြကို အမ္ဂ်ီအမ္ကပဲ ထုတ္တာပါ။

International Writing Program မွာ ေတြ႕ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြဟာ စာေရးဆရာခ်င္း ဆိုတဲ့ အသိေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ပိုနားလည္ ေပးႏိုင္သလို အရမ္းလည္း ခင္မင္ သြားၾကပါတယ္။ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႕ ဘာသာ စကားေတြ ဘယ္လိုပဲ ျခားျခား လူသားေတြရဲ႕ ခံစားတတ္မႈဟာ တူတူပဲမို႕ ခံစားခ်က္ေတြကို အသံျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းေပးရတဲ့ စာေရးဆရာခ်င္းမွာလည္း တူေနတာေတြ အမ်ားႀကီးေပါ့။

ပါလက္စတိုင္း၊ နယ္သာလန္၊ အီဂ်စ္နဲ႔ ေဆာ္ဒီက စာေရးဆရာ ေတြနဲ႕အတူ ကိုးရီးယား၊ ဗီယက္နမ္၊ ဟန္ေဂရီ၊ အီဂ်စ္၊ မေလးရွား၊ ဆီးရီးယား၊ လစ္ဗ်ား၊ ကူ၀ိတ္၊ ကင္ညာ၊နဲ႕ ေဆာ္ဒီက စာေရးဆရာေတြ IWP ဖြင့္ပြဲမွာ အမွတ္တရ။ Mt Venom မွာ အမွတ္တရ။

IWP ရဲ႕ Director Christopher Merrill ပါ။ ကဗ်ာဆရာ တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ၁၉၆၈ ခုႏွစ္က စတင္ခဲ့တဲ့ IWP မွာ သူ အလုပ္လုပ္ ျဖစ္ေနတာကိုက ငါးႏွစ္ မကေတာ့ပါဘူး။ IWP ေၾကာင့္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ စာေရးဆရာေပါင္း ေထာင္ဂဏန္းေတာ့ အေမရိက၊ အိုင္အို၀ါကို ေရာက္ခဲ့ၿပီး ေရာက္ေနဆဲပါ။ သူ႕လက္ေထာက္ Natasa က ဥေရာပဇာတိ၊ Hugh Ferrer နဲ႕ Kelly ကေတာ့ အေမရိကန္ျဖစ္ၿပီး ကူညီပံ့ပိုးသူ Peter and Mary Nazarath တို႔က အာဖရိကဖြား ေတြပါ။ Peter က အိုင္အို၀ါ တကၠသိုလ္မွာ Anthology of Elvis Presley ဆိုၿပီး ပရက္စေလရဲ႕ ဘ၀နဲ႕ အႏုပညာ အေၾကာင္းကို ေမဂ်ာတစ္ခု အေနနဲ႕ သင္ေနသူေပါ့။ အေမရိကမွာ အဲဒီ တစ္ခုက ေပ်ာ္စရာပါ။ သင္ခ်င္တဲ့ ဆရာက သင္ခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာကို အက်အန သင္ႏိုင္ရင္ သူ အၾကံျပဳတဲ့ ဘာသာရပ္ကို သင္ခြင့္ရသလို ေက်ာင္းသားကလည္း သင္ခ်င္တဲ့ ဘာသာကို လိုက္ရွာတက္လိုက္တာပါပဲ။ တခ်ိဳ႕ဘာသာရပ္ေတြမွာ ဆရာေရာတပည့္ပါ နည္းတာမို႔ အက်ဳိး မမ်ားသလို ျဖစ္ေပမယ့္ သူ႔ဟာနဲ႔သူေတာ့ ဆက္လက္ ခ်ီတက္ေနတာပါပဲ။

Iowa House မွာေနတုန္းက ကိုယ့္ရဲ႕ စာၾကည့္ စားပြဲေပါ့။ ရန္ကုန္မွာ တစ္ေန႕ကို ေဆး႐ံု၊ မဂၢဇင္း တိုက္၊ ေဆးခန္းေလးေတြ ေရႊ႕ေရႊ႕ၿပီး အလုပ္ လုပ္ေတာ့ ဘယ္ေနရာမွာမွ ကိုယ္ပိုင္ စားပြဲရယ္လို႔ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ မရွိခဲ့ပါဘူး။ အခုလည္း ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၀၀၅ က စထြက္ခဲ့တဲ့ ခရီးမွာ တစ္ေနရာတည္း အတည္တက် ေနျဖစ္ခ်ိန္က ၁၁ ညထက္ မပိုခဲ့တာမို႔ ၾသဂုတ္လကုန္မွာ အိုင္အို၀ါ ေရာက္ေတာ့ အခုလို စားပြဲတစ္လံုးမွာ အတည္ တက်နဲ႕ သံုးလေလာက္ ေနခြင့္ရေတာ့မွာ ေတြးၿပီး ၾကည္ႏူးမိခဲ့ပါတယ္။ စားပြဲတစ္လံုးမွာ အတည္ တက်ျဖစ္တဲ့ အရသာကို သေဘာေပါက္မိတယ္ ဆိုပါေတာ့။

အေမရိက တကၠသိုလ္ေတြက တရိစၦာန္ တစ္ေကာင္ေကာင္ကို သူတို႕တကၠသိုလ္ ကိုယ္စားျပဳ အျဖစ္ ေရြးထားတတ္ပါတယ္။ အိုင္အို၀ါတကၠသိုလ္ကေတာ့ စြန္ရဲေပါ့။ ေက်ာင္းသားေတြက သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ အိုင္အို၀ါ တကၠသိုလ္ကလို႔ မေျပာေတာ့ဘဲ စြန္ရဲေတြပါလို႕ ေျပာလိုက္ရင္ကို တျခား ေက်ာင္းသားေတြက ဘယ္ကလာတာလဲ ဆိုတာ တန္းသိ ေနၾကတာမ်ဳိးေပါ့။ တီရွပ္ေတြမွာလည္း ေက်ာင္းနာမည္နဲ႕ တီရွပ္ေတြ ရိွသလို စြန္ရဲဆိုတဲ့ စာတန္းနဲ႕ တီရွပ္ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အေရာင္ကေတာ့ အ၀ါနဲ႕အနက္ပါ။ အနက္ေရာင္ တီရွပ္မွာ စြန္ရဲဆိုတဲ့ စာသားကို အ၀ါနဲ႕ေရးထားရင္ အိုင္အို၀ါ တကၠသိုလ္ကို ညႊန္းမွန္း သိၾကပါတယ္။ ေက်ာင္း၀င္းထဲ မွာလည္း စြန္ရဲပံုကို ထုထား တတ္ပါေသးတယ္။ ေက်ာင္းတံဆိပ္ပါတဲ့ တီရွပ္ေတြဟာ သာမန္တီရွပ္ေတြထက္ ေစ်းပိုႀကီးေပမယ့္ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား ျဖစ္ရတာေရာ နာမည္ႀကီးတကၠသိုလ္မွာ တက္ေနတာကို ျပသတာေရာဟာ ဂုဏ္ယူ၀င့္ႂကြားစရာမို႔ အားလံုး လိုလိုကေတာ့ ေက်ာင္းတံဆိပ္ပါတဲ့ တီရွပ္ကို ၀တ္ၾကတာခ်ည္းပါပဲ။

(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)

မသီတာ၊စမ္းေခ်ာင္း၊